Су мәселесі мен тапшылығына келгенде мақтаны ылғал сүйгіш дақыл ретінде жиі айтады.

      1985 жылы Қазақ КСР-де жеңіл өнеркәсіпте (мақтаның негізгі тұтынушысы) 69 өнеркәсіп бірлестігі жұмыс істеді. Олар бірігіп жалпы өнеркәсіп өнімінің 15% өндірді. Жеңіл өнеркәсіп кәсіпорындарында 200 мыңнан астам адам жұмыс істеген.

       Бүгінгі таңда Қазақстанның жеңіл өнеркәсібінде 1400 кәсіпорын жұмыс істейді, бірақ оның жалпы өнеркәсіп өндірісіндегі үлесі небәрі 0,97% құрайды.

       Енді сандарды көршілерімен салыстырайық:

       — Өзбекстанда 5,5 миллиард долларға тігін және тоқыма бұйымдары өндіріледі. Бұл жалпы ішкі өнімнің 13,7 пайызын құрайды.

       — Өнімнің 63 пайызы экспортталады. Өзбекстан Ресейге негізгі бес жеткізушінің бірі болып табылады.

       — Батыс брендтері Ресейден кеткеннен кейін Өзбекстан 1 миллиард долларға жуық тоқыма өнімдерін сатты.

       — Өзбекстан зауыттары ресейлік ірі брендтермен ынтымақтастықта жұмыс істейді және белгілі жеңілдіктерге ие.

       Қырғызстанның жеңіл өнеркәсіп үлесі де қарқынды өсіп, ішкі жалпы өнімнің 7,1 пайызын құрап отыр. Салада 150 мың адам жұмыс істейді, негізгі нарық – Ресей.

       Ресейге арналған әйелдер сырт киімінің 90 пайызы Қырғызстанда шығарылады. Бұл ретте қырғыз өнімдерінің құны қытайлық өнімдерден 20-50 пайызға төмен.

       Өте маңызды сөз бар — бәсекеге қабілеттілік. Бірақ бұл жағдайда біз ұтымсыз жағдайдамыз.

       Әрине, саланы дамыту стратегиясын қайта қарап, жаңа шешімдер қабылдауды бұрын бастау керек еді. Одан бөлек ведомствоаралық байланыс мәселесі туындайды. Нәтиже болуы үшін барлығы бірден мүдделі болуы керек: Ауыл шаруашылығы министрлігі, Су министрлігі, Сауда министрлігі және Индустрия министрлігі. Барлығын бір уақытта қалай жасау керектігі әлі шешілмеген үлкен сұрақ болып қалып отыр.

https://kaz.caravan.kz/